Nierówne ściany w łazience - metoda na płytę karton-gips

Często zdarza się, że ściany w naszych mieszkaniach są nierówne, w związku z czym nie można bezpośrednio układać na nich płytek. Niedawno pytanie o ten problem zadała jedna z osób komentujących, postanowiłam więc podzielić się sprawą ze wszystkimi:

Szybką metodą na wyjście z tej sytuacji jest płyta karton-gips. Jeśli przykleimy płytę g-k impregnowaną wcześniej zbijając/skuwając mocno wystające elementy ściany, to w zupełności powinno wystarczyć do wyrównania. Na tak przygotowanej powierzchni można już układać płytki.

Nie można za to zapomnieć o jednym: bardzo mocnym przykręceniu takiej płyty do istniejącej ściany.

Metoda normatywna układania płytek - dobór pac zębatych

Metoda normatywna układania płytek, o której już wcześniej pisałam mówi o użyciu odpowiednich pac zębatych do konkretnych rodzajów płytek ceramicznych. Zasada jest prosta: im większe są płytki, tym większe powinny być zęby w pacy. :)

Dobór wielkości zębów pacy w zależności od rozmiaru układanych płytek:

Płytki o boku:        Wymiar zębów pacy:
do 10 cm                4 mm
do 15 cm                6 mm
do 25 cm                8 mm
do 30 cm              10 mm

Do układania płytek wielkowymiarowych (wymiary powyżej 40 cm x 40 cm) zalecam stosowanie
pac z półokrągłymi zębami.

Impregnacja chemiczna płytek

Jeśli chcemy, nasze płytki możemy zaimpregnować. Do tego celu nadają się specjalne środki chemiczne, które możemy nabyć w specjalistycznych sklepach. Należy jednak pamiętać o kilku istotnych sprawach:

Płytki przed impregnacją muszą być idealnie czyste.

Po czyszczeniu należy pozwolić im wyschnąć przez minimum 72 godziny. Jeśli mamy ogrzewanie podłogowe - minimum 24 godziny (ogrzewanie wyłączamy na 12 godzin przed nakładaniem impregnatu).

Do nakładania impregnatu nadaje się np. wałek malarski: nanosimy miejsce koło miejsca, w jednym kierunku. Płytka wchłonie preparat w ciągu kilku minut.

Na sam koniec zostawiamy zaimpregnowane płytki w spokoju: po około 4-5 godzinach można już po nich spokojnie chodzić. :)

Targi Cersaie

Oto miejsce, w którym chciałabym teraz być: Bolonia i targi Cersaie! Szkoda, że nie zawsze mam szansę układać takie płytki, jakie można tam zobaczyć. :)

http://www.cersaie.it/en/index.php

Odporność na plamienie - płytki szkliwione

Wszyscy wiemy instynktownie, o co chodzi. Ale jak określa się odporność na plamy?

Jest to wzrokowa oceną zmian na powierzchni płytki po działaniu środków testujących, które nakłada się na okres 24 godzin, po czym zmywa. Substancje, którymi męczy się płytki są:
a) jodyna
b) oliwa z oliwek
c) zielony środek plamiący (tlenek chromu rozpuszczony w oliwie)
d) czerwony środek plamiący (tlenek żelaza rozpuszczony w oliwie)

Na podstawie tego "eksperymentu" wyróżnia się 5 klas odporności na plamienie.

Klasie 5 odpowiadają płytki, z których najłatwiej jest usunąć widoczne zabarwienia, a klasie 1 płytki, u których powierzchnia licowa została nieodwracalnie uszkodzona, a usunięcie niechcianego zabarwienia jest niemożliwe.

Nasiąkliwość płytek

Dziś przyszła kolej na nasiąkliwość. Płytki w tym kontekście podzielone są na trzy grupy, do których zaliczają się produkty o różnym zastosowaniu:

Grupa I - płytki o nasiąkliwości poniżej 3%
Płytki tej grupy są produkowane jako: szkliwione, nieszkliwione, nieszkliwione polerowane, ciągnione lub prasowane. Płytki te przeznaczone są do wykładania ścian i podłóg, wewnątrz i na zewnątrz budynków, w ujemnych i dodatnich temperaturach. Ponadto mogą być używane do wykładania tarasów, dużych przestrzeni pawilonów handlowych, a także jako płytki elewacyjne. Płytki produkowane metodą ciągnioną są zwykle mniej estetyczne i stosuje się je przede wszystkim w budownictwie przemysłowym.

Grupa II płytki o nasiąkliwości wodnej od 3% do 10%.
Płytki tej grupy przeznaczone są do wykładania ścian i podłóg. Przy wyborze płytek szkliwionych przeznaczonych na podłogi należy kierować się klasą odporności na ścieranie podobnie jak przy płytkach grupy I. Płytki te mogą również znaleźć zastosowanie jako płytki mrozoodporne, jeśli producent zaznaczył to wyraźnie na opakowaniu.

Grupa III płytki o nasiąkliwości wodnej od 10% do 20%.
Są to płytki szkliwione, produkowane najliczniej. Przeznaczone są do stosowania wyłącznie na ściany wewnątrz budynków.

Jaką szerokość fugi dobrać do określonych typów płytek?

Co do zasady, nie istnieją w tym temacie określone normy. Natomiast istnieją pewne standardy, których dobry fachowiec stara się przestrzegać:

dla płytek 10x10 cm stosujemy fugę o szerokości 2 mm
dla mozaiki szklanej 2x2 cm - 1 mm
dla glazury o wymiarach 20x30 cm - 3 mm
dla płytek gresowych 30x30 cm - 5 mm
dla płytek wielkoformatowych - od 7 do 10 mm.

Szerokość fugi zależy głównie od wymiarów płytki, ale tak naprawdę to indywidualny wybór i w większości przypadków ma dla nas znaczenie estetyczne. Najważniejsze jest, by do konkretnej grubości spoiny między płytkami zastosować odpowiednią zaprawę wypełniającą.

Antypoślizgowość

Ta cecha płytki jest niezwykle ważna. Przecież płytki nie powinny jedynie dobrze wyglądać - muszą być również bezpieczne. O wypadek nie jest trudno, zwłaszcza, jeśli na podłodze znajduje się woda, albo płytki kładziemy na schodach.

Na rynku znajduje się kilka typów płytek antypoślizgowych:

1. Płytki pokryte szkliwem antypoślizgowym lub specjalnym impregnatem antypoślizgowym

2. Ryflowane, czyli wypukłe lub wklęsłe wzdłuż jednej z krawędzi

3. Reliefowane, czyli posiadające wypukłe wzory

Wybór typu zależy od naszych potrzeb i gustu - niedługo opiszę, co oznaczają poszczególne normy antypoślizgowości.